اثر داروی ایزوسورباید بر فعالیت ژلاتیناز a و b در رده های سلولی لوسمیک

چکید ه   سابقه و هدف   ژلاتینازها زیرگروهی از ماتریکس متالوپروتئینازها( mmps ) می باشند که نقش مهمی در رشد تومور و آنژیوژنز دارند. mmp-2 و mmp-9 از این نظر از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. ایزوسورباید دی نیترات دارویی رایج برای درمان بیماری های قلبی است و اثر مهارکنندگی آن بر رشد تومور و آنژیوزنز گزارش شده است. در این مطالعه، اثر ایزوسورباید دی نیترات بر فعالیت ژلاتیناز a و b در رده های سلولی لوسمیک در شرایط in vitro بررسی شد.   مواد و روش ها   در یک مطالعه تجربی، سلول های لوسمیک molt-4 ، jurkat و u937 ، پس از کشت در محیط rpmi حاوی 10% fbs در حضور pma ng/ml 25، به عنوان القاکننده فعالیت ژلاتیناز، در مجاور غلظت­های مختلف ایزوسورباید دی نیترات(4-10 * 4 ، 5-10 * 4 ، 6-10 * 4 و 7-10 * 4 مولار) به مدت 24 ساعت انکوبه شدند. سپس فعالیت ژلاتیناز a و b در محیط کشت سلول ها به روش ژلاتین زایموگرافی اندازه گیری شد.   یافته ها   فعالیت ژلاتیناز a و b در سلول های لوسمیک molt-4 ، jurkat و u937 در حضور ایزوسورباید دی نیترات [a1] تفاوت معناداری با گروه کنترل نشان نداد. فعالیت ژلاتیناز a در سلول molt-4 در گروه کنترل و در غلظت 4-10 * 4 مولار از دارو به ترتیب 0 ± 1 و 06/0 ± 04/1 به دست آمد.   نتیجه گیری   در این مطالعه ایزوسورباید دی نیترات [a2] تأثیری بر فعالیت ژلاتیناز a و b در سلول های لوسمیک نشان نداد. احتمالاً فعالیت ضد توموری و ضد آنژیوژنز ایزوسورباید که توسط دیگران گزارش شده است، وابسته به مکانیسم های دیگری غیر وابسته به ژلاتینازهاست. [a1] ایزوسورباید دی نیترات [a2] ایزوسورباید دی نیترات